امروز از فردوسی تا انقلاب را پیاده آمدم .خیابان ها خالی بود از آن مردمی که سال گذشته امیدشان برای آزادی بسیار بود। ولی امسال... من بودم و معدودی از آن افرادی که هنوز تشنه آزادی وطنشان بودند .ولی افسوس که چقدر کم بودیم .دلم می خواست این شعر را بلند همان جا میخواندم:
در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند
در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند
يكي زشب گرفتگان چراغ بر نمي كند
كسي به كوچه سار شب در سحر نمي زند
نشسته ام در انتظار اين غبار بي سوار
دريغ كز شبي چنين سپيده سر نمي زند
دل خراب من دگر خراب تر نمي شود
كه خنجر غمت از اين خراب تر نمي زند
گذر گهي است پر ستم كه اندرو به غير غم
يكي صلاي آشنا به رهگذر نمي زند
چه چشم پاسخ است از اين دريچه هاي بسته ات
برو که هيچ کس ندا به گوش کر نمي زند
نه سايه دارم و نه بر بيفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسي تبر نمي زند
دوست عزیز، از مردم به اندازه آگاهی که دارند انتظار داشته باشیم. مردمی که بیشتر بدانند، بیشتر عمل می کنند . اگر اکنون نظام حاکم در چنین شرایط متزلزل و سرانجامی رو به سقوط گرفتار است، تنها به خاطر تلاشها و جان فشانی های تمام عزیزان و خون پاک شهدای سبز این خاک است.
پاسخحذفبه باور من همه ما پیش از آنکه در فکر تجمعات باشیم، باید تمام سعی و تلاش خود را در آگاه ساختن بدنه جامعه صرف نماییم.
تجمعات و اعتراضات خیابانی لازم و حیاتی است، ولی با داشتن آگاهی عمومی و اجرای هدفمند آن بهترین نتیجه را با حداقل هزینه ها باید گرفت.
اما آگاهی از چه؟
همه ما قبل از هر اقدامی باید دست کم از 3 موضوع اساسی آگاهی داشته باشیم تا پا به میدان بگذاریم :
1 – چه چیزی را نمی خواهیم؛
2 - چه چیزی را می خواهیم؛
3 – راه های عملی جهت رسیدن به آنچه می خواهیم؛
من فکر نمیکنم در اینکه اکثریت مردم چه چیزی را نمی خواهند کوچکترین اختلاف نظری وجود داشته باشد، مورد دوم هم شکل واحد و منسجمی ندارد بلکه تنها در یک کلمه خلاصه می شود « آزادی ». ولی برای خیلی از مردم هنوز واضح نیست که دقیقا بعد از کنار زدن آنچه نمی خواهند قرار است چه پیش آید. تنها تصویر زیبایی از آزادی در ذهن دارند. پس لزوم ایجاد اتاق های فکر حقیقی و در فضای خارج از اینترنتی، جهت بحث و بررسی و ارایه راه کار های عملی و مکانیسم های قابل اجرا جهت پیاده سازی این راه کارها و سپس انتشار آنها در بدنه جامعه به هر نحو ممکن؛ غیر قابل انکار می باشد.
اینکه ما از چه طریق می توانیم آنچه را نمی خواهیم کنار بزنیم و چگونه به آنچه می خواهیم می توانیم دست پیدا کنیم نیازمند مطالعه بیشتر در تاریخ مبارزات، مکاتب مختلف، مقالات علمی و هر منبعی است که می تواند اطلاعات ما را افزایش دهد. آنچه از این تحقیقات حاصل می شود در تبادل افکار و بحث ها قوام آمده و شالوده مناسبی را برای تصمیم گیری های آتی فراهم می آورد. لزوم ایجاد اتاق های فکر مذکور در فضای بیرون از اینترنت ، جلوگیری از سمپاشی عناصر حکومتی و اطلاع ایشان از زیرو بم ماجرا می باشد.
پس پیشنهاد میکنم هریک از ما به عنوان یک عضو این حرکت به جای صدور فراخوان های رنگارنگ برای حرکات نا هماهنگ، به دادن فراخوانی با عنوان " فراخوان آگاهی " اقدام نماییم و با دوستان و آشنایان امین خود این اتاق های فکری که تا کنون همواره در هر محفلی برقرار بوده را رسمیت بیشتری ببخشیم.
از همه دوستانی که امکان بحث در این زمینه را در فضاهای پر بیننده تر مانند بالاترین یا غیره را دارند با تمام وجود خواهش میکنم بر روی آگاهی بخشیدن به خود و سایرین بیشتر بحث و اطلاع رسانی نمایند.
به امید روزی که همه ما بدانیم چگونه به آنچه میخواهیم می توانیم برسیم.
ما پیروزیم.
V